ΤΟ ΚΑΘΙΣΜΑ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1920

Σήμερα είναι μάλλον ο πιο κοινός τόπος η διαπίστωση ότι η κατανόηση της μορφής αντικειμένου – είτε πρόκειται για κάθισμα είτε για αυτοκίνητο είτε για κτήριο – δηλαδή η απάντηση στο ερώτημα «γιατί αυτό το αντικείμενο είναι όπως είναι» περνάει μέσα από την κατανόηση του συνόλου των συνθηκών μέσα στις οποίες αυτό έχει παραχθεί. Παρ’ όλα αυτά είναι λίγες οι μελέτες που επιχειρούν και κατορθώνουν να κλείσουν τον μεγάλο κύκλο που αρχίζει και τελειώνει με το παραπάνω ερώτημα. Ο κύκλος αυτός περνάει μέσα από την επεξεργασία ενός πολύ εκτεταμένου και από τη φύση του ετερογενούς υλικού, αφού ανήκει σε δυο διαφορετικές σφαίρες, που άλλωστε χαρακτηρίζουν κάθε σχεδιασμένο αντικείμενο και προσδίδουν στον σχεδιασμό την ιδιαιτερότητα του. Από τη μια πλευρά, το αντικείμενο πρέπει να μελετηθεί σαν προϊόν που προκύπτει από μια διαδικασία παραγωγής στα πλαίσια της τεχνικής, της οικονομίας και των γενικότερων κοινωνικοπολιτικών συνθηκών της εποχής του. Από την άλλη, το ίδιο αντικείμενο είναι αναπόφευκτα φορέας αισθητικών, φιλοσοφικών, κοινωνικών ιδεών και πρέπει να μελετηθεί σαν κάτι τέτοιο. Το βιβλίο αυτό, παίρνοντας σαν αφετηρία τη μελέτη του καθίσματος της δεκαετίας του 1920, προσπαθεί να φωτίσει όλον τον κύκλο του σχεδιασμού γενικότερα. Γι’ αυτό παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον τόσο σαν μονογραφία, όσο και σαν γενικότερος θεωρητικός προβληματισμός. Καταφέρνει παρά τη εύρος και την συνθετότητα του θέματος, να διατηρήσει από την αρχή μέχρι το τέλος μια ευδιάκριτη νοηματική γραμμή και να καταλήξει σε πολύ συγκεκριμένα και εποπτικά συμπεράσματα. έχει τέλος και την αρετή η επιστημονική του αρτιότητα να μη παρενοχλεί σε τίποτε την κατανόηση του και από τον μη ειδικό, γενικά ενδιαφερόμενο αναγνώστη. – Π. Τζώνος Από τον πρόλογο του βιβλίου