Το Καλοκαίρι με τη Φυσαρμόνικα

… «Παιδιά … ακούστε αυτόν τον σκοπό… Χτες βράδυ κατέβηκε στο μυαλό μου…». Κι αλήθεια, όλες οι μουσικές του λες και κατέβαιναν από τη στέγη τ’ ουρανού. Δεν ξέρω αν ξεχείλιζαν απ’ τις τρομπέτες των αγγέλων ή περίσσευαν απ’ την αρμονία του σύμπαντος. Δεν είμαι βέβαιη αν ξεπηδούσαν απ’ τις συνθέσεις της μοναξιάς του ή αν ανάβλυζαν απ’ τις δεκάδες αναπάντητες κλήσεις της ύπαρξής του. Για κείνο που ήμουν βέβαιη ήταν πως αυτό το παιδί γεννήθηκε με μια φυσαρμόνικα στα χέρια. Ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της εικόνας του και της ψυχής του…