ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ (1912-1934)

.. Η προσέγγιση που επιχειρεί η κ. Τούντα-Φεργάδη εστιάζεται στην εξαντλητική θεώρηση του αρχειακού υλικού, από το οποίο η συγγραφεύς συχνό αποστασιοποιείται, κρατώντας μια απόσταση ασφαλείας, καθώς φαίνεται να πιστεύει ότι η ύπαρξη του ιστορικού γεγονότος είναι ανεξάρτητη από τη δική της άποψη. Για την ερμηνεία και συνάρθωση της ιστορικής μαρτυρίας, που αντλεί από τη μελέτη του διπλωματικού εγγράφου, η συγγραφεύς χρησιμοποιεί με επιμέλεια και σύνεση τον τύπο της εποχής, που τον θεωρεί ως το κατάλληλο ιστορικό υλικό για την ανασύνθεση του χωροχρονικού περιγράμματος στο οποίο εντάσσεται το γεγονός, καθώς και για τον ακριβή προσδιορισμό των πολιτικών εκφάνσεων του κοινωνικού περίγυρου…