Τα ρυάκια που έγιναν ποταμός

Το βιβλίο αυτό δεν επιχειρεί μια ιστοριογραφική προσέγγιση της στρατιωτικής δικτατορίας στην Ελλάδα. Πρόκειται περισσότερο για ένα υβρίδιο με αναφορές στην πολιτική επιστήμη, την ιστορία και την κοινωνιολογία με σκοπό την ανάδειξη του ρόλου των συλλογικών φορέων σε αυτό που αποκαλούμε «αντίσταση» κατά του δικτατορικού καθεστώτος. Στις σελίδες του παρ’ όλα αυτά σκιαγραφείται το ιστορικό περίγραμμα εντός του οποίου εξετάζονται οι θεσμικές και κοινωνικές διεργασίες, η διαμάχη ανάμεσα στο αυταρχικό καθεστώς και την κοινωνία πολιτών και το φάσμα της αντίστασης κατά την επταετία 1967-1974. Aυτή η έκδοση απευθύνεται ευρύτερα σε όσους ενδιαφέρονται για την εξέλιξη των συλλογικών κοινωνικών δράσεων στην Ελλάδα κατά την περίοδο της επταετίας καθαυτή, αλλά και σε αυτούς που επιχειρούν να ανιχνεύσουν την ιστορική κληρονομιά τους προς τη σημερινή Γ’ Ελληνική Δημοκρατία. «Τα ρυάκια που έγιναν ποταμός» είναι μια μεταφορά που χρησιμοποιείται συχνά από πρωταγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα για να περιγράψει τη γιγάντωση του αντιδικτατορικού κινήματος. Η ιδιότητα του τρεχούμενου νερού να καταλαμβάνει όποιο χώρο βρίσκει ελεύθερο, να προσαρμόζεται στα κενά του περιβάλλοντος εδάφους και τελικά να γιγαντώνεται συμπαρασύροντας μέρος της όχθης μπορεί να αποδώσει σχηματικά τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία πολιτών έδρασε, μετασχηματίστηκε και αντέδρασε στη συγκυρία της δικτατορικής διακυβέρνησης.