ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

O Furtado de Mendonça υπήρξε οπαδός και σύντροφος του Garibaldi και σαν ξέσπασε ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1897 κατατάχθηκε ως εθελοντής στο εκστρατευτικό σώμα του Ιταλού πατριώτη-στρατηγού. Οι σημειώσεις του μπορούν κάλλιστα να ενταχθούν στην παραδοσιακή «ταξιδιωτική» λογοτεχνία του 19ου αιώνα. Και ως τέτοιες πρέπει να καταγραφούν. Γιατί είναι ένα ακόμη δείγμα του φιλελληνισμού που έθρεψε ο άκρατος ρομαντικός φιλελευθερισμός της εποχής εκείνης. …Η εικόνα της Ελλάδας που αναδεικνύεται από αυτήν την «περίεργη» περιγραφή αυτού του «εμπόλεμου τουρίστα» είναι ένα κράμα θαυμασμού και απογοήτευσης. Θαυμασμός για την ελληνική ιστορία, για τα τοπία και τα μνημεία της χώρας μας, ιδιαίτερα τα αρχαία, αλλά και για τον ηρωϊσμό των σύγχρονων Ελλήνων στρατιωτών. Απογοήτευση εξαιτίας της απαράδεκτης συμπεριφοράς των αστικοποιημένων ή κουτοπόνηρων Νεοελλήνωv, που δεν αντιλαμβάνονται ή που μάλλον δεν έχουν πλήρως συνειδητοποιήσει, κατά τον Πορτογάλο συγγραφέα πάντα, την ένδοξη καταγωγή τους. Ενώ τα τοπία και τα μνημεία τον συγκινούν, τον συναρπάζουν, η καθημερινή ζωή, η τριβή με τους απλούς κατοίκους τον απομακρύνει από την ιδεατή εικόνα της Ελλάδος που είχε σχηματίσει και τον προσγειώνει σε μια πραγματικότητα που αδυνατεί να παραδεχτεί και να κατανοήσει…