1944 – 1949: Πώς η Ελλάδα παρέμεινε στον ελεύθερο κόσμο, Τόμος Β΄
12,00 € 10,80 €
9,90 € 8,91 €
Περιγραφή
Στο Με λένε Ευρώπη ο Γκαζμέντ Καπλάνι αφηγείται τη ζωή ενός συνηθισμένου μετανάστη και τη σχέση του με μια καινούργια χώρα και κουλτούρα. Είναι το μυθιστόρημα μιας αναγέννησης: η ανακάλυψη μιας άλλης γλώσσας, οι κρυφές σημασίες πίσω από τις πιο κοινές λέξεις και εκφράσεις, η εξερεύνηση της ξενότητας του μετανάστη σε μια ελληνική κοινωνία που φοβάται και εκπλήσσεται από την ξαφνική παρουσία του Άλλου. Μια ανεξάντλητη περιέργεια προς όλους εκείνους που, όπως κι αυτός, έπρεπε να εφεύρουν έναν νέο εαυτό, ένα νέο παρόν, οδηγεί τον αφηγητή να προσκαλεί άλλους μετανάστες/μετανάστριες που έρχονται από τις τέσσερις γωνιές του κόσμου να αφηγούνται τις πολλές φορές έκκεντρες διαδρομές τους, όπου συνυπάρχουν η απελπισία και η ελπίδα, η παραίτηση και η επιμονή, ο σπαραγμός κι η ανθρώπινη ομορφιά. Οι σελίδες αυτού του μυθιστορήματος ανήκουν στις πιο παραστατικές που έχουν γραφτεί για αυτήν την τόσο συγκλονιστική εμπειρία της αλλαγής γλώσσας και την κατάκτηση της ελληνικής. Γραμμένο στα ελληνικά πριν από 14 χρόνια στην Αθήνα και ξαναγραμμένο πρόσφατα στο Σικάγο των ΗΠΑ, το Με λένε Ευρώπη επιβεβαιώνει τον Καπλάνι ως έναν από τους πιο ξεχωριστούς και ταλαντούχους ελληνόφωνους (ξένους) συγγραφείς. Ένα ταλέντο που τον καθιστά μία από τις πιο πολύτιμες και κοσμοπολίτικες φωνές της σύγχρονης βαλκανικής λογοτεχνίας.
Πληροφορίες
Εκείνο που απολαμβάνω πάντα όταν διαβάζω βιβλία ή δημοσιογραφικά κείμενα του Καπλάνι, είναι η μοναδική στο είδος της αφέλεια της ματιάς του πάνω στα ελληνικά ή και στα αλβανικά πράγματα. Αυτός ο υπήκοος της απολυταρχικής Αλβανίας έχει κατακτήσει μια εσωτερική ελευθερία που διαρρηγνύει ό,τι πιο πολύ από κάθε τι τον καταπίεσε και τον καταπιέζει: τα σύνορα που το κομμουνιστικό καθεστώς της χώρας του θέλησε να κάνει αδιαπέραστα, και που η σημερινή Ελλάδα συχνά νοσταλγεί. Γιατί οφείλουμε να ομολογήσουμε πως και η δική μας απομόνωση από τους βόρειους γείτονες πολύ δύσκολα έσπασε μέσα στο μυαλό μας. Μπορεί τα σύνορα να άνοιξαν, τα σημεία εισόδου και εξόδου να πολλαπλασιάστηκαν, αλλά οι νοοτροπίες οχυρώθηκαν με ενισχυμένη ξενοφοβία και μπήκαν σύνορα μέσα στα μυαλά. – Άννα Δαμιανίδη στο Protagon.gr
Πράγματι, πρέπει να τα μάθει όλα εκ νέου, να ερμηνεύει στάσεις και συμπεριφορές, να ανοίγει τα αυτιά και να χαθεί στους ήχους μιας ξένης γλώσσας, να ανοίγει τα μάτια και να αποκρυπτογραφήσει μηνύματα και ασυνήθιστα έθιμα, να αποδέχεται τις εντροπές της μοίρας, να ξεπερνά τους φόβους, να κρατάει χαμηλό προφίλ χωρίς να χάνει την αξιοπρέπεια, και, πάντα να ξέρει ότι στο τέλος θα είναι ανεπιθύμητος. Το δριμύ χιούμορ και η ειρωνεία, είτε θυμωμένα είτε χαμογελαστά, χαρίζουν σε αυτό το κείμενο –από πρόθεση συγκεκριμένο, καθημερινό, ακόμα και ανεκδοτικό– τη δύναμη ενός σύγχρονου παραμυθιού. – Cecile Sales, Revue Etudes
Ο Καπλάνι προσφέρει μια οξεία, ακόμα και ακτιβιστική κριτική των μηχανισμών εθνικής ταυτότητας που βασίζονται στην εθνοτική ή φυλετική καθαρότητα και αποκλειστικότητα… Ακόμα πιο ριζοσπαστική, πιστεύω, είναι η βασική προσέγγιση της Ευρώπης από τον Καπλάνι (και όχι μόνο της Ευρώπης) ως μιας ηπείρου που αλλάζει συνεχώς, και όπου η εθνική ανομοιογένεια των ανθρώπων αποτελεί ιστορική σταθερότητα και όχι ιστορική ανωμαλία. – Karen Emmerich, Πανεπιστήμιο του Πρίνστον
Οι πιο πρωτότυπες σελίδες είναι αυτές που αφιερώνει στην εμπειρία της μάθησης μιας νέας γλώσσας και την ευχαρίστηση, σχεδόν αισθησιακή, να την κάνει δική του. – Notes Bibliographiques