ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ

Εκείνο που εντυπωσιάζει είναι η οξυδέρκεια με την οποία θεσμοθετούνται οι σχε’σεις ανάμεσα στα διαφορετικά στοιχεία, ο δεξιοτεχνικός χειρισμός της κριτικής και της διαλογικής σκέψης, η ικανότητα με την οποία συνυπάρχουν, διαδοχικά, οικονομικές αναλύσεις, κοινωνιολογικά συμπεράσματα, έρευνες σε υφολογικό επίπεδο ή πάνω στις οχε’σεις συγγρα-φε’α-κοινού, έρευνες πάνω στην ιστορία των λογοτεχνικών ειδών, κ.λπ., για να ξεπεράσει ο συγγραφέας τις παραδοσιακές ερμηνείες και να δώσει νέες ερμηνείες και νέες κρίσεις για πολλούς δημιουργούς ή στιγμές της ιταλικής λογοτεχνικής ιστορίας. Η Ιστορία της Ιταλικής Λογοτεχνίας του Αλμπέρτο Άζορ Ρόζα καταφέρνει να κατασκευάσει το «πλέγμα», αν όχι της ιταλικής λογοτεχνικής ιστορίας στο σύνολο της, σίγουρα όμως των πιο σημαντικών στιγμών της, μέσα από μια επίπονη διαδικασία απελευθέρωσης από όλα τα προηγούμενα ιδεολογικά σχήματα (προοδευτικά ή συντηρητικά), τον εντοπισμό όλων των ιδεολογικών θέσεων τυ>ν ιταλικών ομάδων διανοουμένων και τη σχέση τους με τα πραγματικά κοινωνικά κινήματα και την κατάσταση και τα σχέδια των κυρίαρχων τάξεων. Το «πλέγμα» αυτό υπάρχει, είναι σημαντικό και υποδεικνύει στον συγγραφέα ένα εξαιρετικό ιστοριογραφικό ενδιαφέρον.