Ικέτιδες

… Για να εντοπιστώ στην κ. Καρέλλη, τώρα μόνο που διάβασα προσεκτικότερα ολόκληρο το παλλόμενο σώμα της περιπαθής ποίησης της, νομίζω πως συλλαμβάνω το νόημα της επιγραφής την οποία είχε τοποθετήσει στην πρώτη έκδοση του Πλοίου: «Πώς μπορεί να υπάρξει αφαίρεση, αν δεν προϋπάρξει άθροισμα ζωής;»… – Γ. Π. Σαββίδης …Ένα ποίημα, ένα έργο τέχνης, γίνεται για την Καρέλλη «σχήμα ερωτικό για ότι υπάρχει μεσ΄ το χρόνο», η ουσία και ο εναγκαλισμός του χρόνου, όπου τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν – λέξεις, χρώματα, μάρμαρα – συγχωνεύονται με το αγωνιζόμενο πνεύμα του «ποιητή»… – Κίμων Φράιερ …Στην Καρέλλη ο άντρας και η γυναίκα ταυτίζονται, γίνονται ένα μπροστά στο μυστήριο του θανάτου – δεν υπάρχει, εδώ, ισχυρό και ασθενές φύλο. Είμαστε όλοι ασθενείς – ή ισχυροι… – Μ. Γ. Μερακλής …Η γλώσσα της Καρέλλη είναι σαν μια άλλη γλώσσα Γλώσσα δίσημη. Όραση διπλή. Η ποιήτρια δεν χρησιμοποιεί ποιητική φαινομενολογία. Παει άμεσα στην ουσία της ύπαρξης… – Γ. Θέμελης