Η Πλατεία

… Κι ο χρόνος του ψυχικού κόσμου των ανθρώπων, όταν βρίσκονται μπλεγμένοι στη δίνη εξωτερικών συμβάντων, είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν της ιστορίας. Στην πρώτη περίπτωση κρατιέται διαρκώς ζεστός, ενώ στη δεύτερη γίνεται ένα κομμάτι πάγου. Οι πληγές που λαβαίνουν οι άνθρωποι και τα πάθη που τους συνταράζουν με αφορμή τα συμβάντα αυτά, έχουν τη δυνατότητα να δημιουργούν μικρές αυτόνομες αιωνιότητες, στην περιοχή των οποίων μπορεί ο άνθρωπος να ευδαιμονεί ή να κολάζεται ως τη συντέλεια της μεγάλης άτμητης αιωνιότητας…