«ΦΟΙΝΙΞ ΑΓΗΡΩΣ».

…Τα πιο πολλά βιβλία αρχίζουν μετά την Κατοχή, ενώ το δικό μου βλέπει τη Θεσσαλονίκη σε μια οριακή ιστορική της στιγμή. Την ώρα που μέσα από τα ερείπια των χτισμάτων της και των ανθρώπων της προσπαθούσε ν’ αναγεννηθεί και να επιζήσει. «Φοίνιξ αγήρως» την αποκάλεσε ο Παπαναστάσης. Και δεν εννοούσε μόνον την καταστραμμένη πόλη, αλλά και τις ρημαγμένες ψυχές που ο πόλεμος, η πυρκαγιά και η προσφυγιά είχε σωρεύσει στις παράγκες της και τα χαλάσματα της… …πολλά από τα κείμενα μου για τη ζωή της Θεσσαλονίκης, για τον σκληρό αγώνα επιβίωσης, για τις δυσκολίες συμβίωσης των διαφορετικών στοιχείων της, με διαφορετική κουλτούρα και συμφέροντα, για τις ελπίδες, τις χαρές και τα «ντέρτια» εκείνου του κόσμου, πήραν σιγά-σιγά τη μορφή ντοκουμέντου με την επαλήθευση των αναμνήσεων από τις εφημερίδες της εποχής και την προσθήκη ορισμένων στοιχείων που ανακάλυψα στις σελίδες τους. Άλλωστε γενικότερα, ό,τι αναφέρω προσπάθησα να το επιβεβαιώνω ως την τελευταία του λεπτομέρεια, μέσα από ένα τεράστιο υλικό που συγκέντρωσα, προσθέτοντας δημοσιεύματα που, όπως διαπίστωσα, διατηρούσαν ακόμα τη δροσιά του δημοσιογραφικού κειμένου και την αξιοπιστία της είδησης…