Ύμνος στην παγκοσμιοποίηση – Η νεοφιλελεύθερη αυταπάτη

Η παρουσίαση έγινε από τον ίδιο τον συγγραφέα Ρενέ Πασσέ, καθηγητή στο πανεπιστήμιο Paris I, Pantheon-Sorbonne, και τους Γιώργο Χατζηκωνσταντίνου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θράκης, Ζήση Παπαδημητρίου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, και Ευάγγελο Δρυμπέτα, επίκουρο καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θράκης. Την εκδήλωση χαιρέτησε ο ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Ηλίας Θερμός, πρόεδρος του Κέντρου Αριστείας Jean Monnet Β. Ελλάδας. Από αριστερά Ρενέ Πασσέ, Ζήσης Παπαδημητρίου, Ηλίας Θερμός, Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου, Ευάγγελος Δρυμπέτας και Πέτρος Παπασαραντόπουλος Μιλώντας στην εκδήλωση ο καθηγητής Ζήσης Παπαδημητρίου μεταξύ άλλων ανέφερε: Ο τίτλος του βιβλίου του καθηγητή Ρενέ Πασσέ «Η νεοφιλελεύθερη αυταπάτη» υποδηλώνει ευθύς εξαρχής την άκρως κριτική στάση του συγγραφέα απέναντι, στα θεωρητικά φληναφήματα της νεοφιλελεύθερης οικονομικής σκέψης της εποχής μας. Με συστηματικό τρόπο και θεωρητική εμβρίθεια αποδομεί τη μια μετά την άλλη τις γνωστές θέσεις του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού, αποδεικνύοντας, με αδιάσειστα επιχειρήματα, πόσο λαθεμένες είναι τόσο οι θεωρητικές του παραδοχές όσο και οι καταληκτικές του διαπιστώσεις. Το βιβλίο αποτελείται από την εισαγωγή και συνολικά πέντε κεφάλαια, ενώ τη συγκεκριμένη έκδοση στα ελληνικά προλογίζει ο καθηγητής της θεωρητικής οικονομίας Γιώργος Χατζηκωνσταντίνου. Ήδη στην εισαγωγή τον, ο Ρενέ Πασσέ δίνε το θεωρητικό αλλά και πολιτικό του στίγμα… Γράφει χαρακτηριστικά: «Θέλουν να αποκαλούνται φιλελεύθεροι γιατί έχουν ανάγκη από ένα έμβλημα και έναν κοινωνικό λόγο αλλά στην ουσία μας εμπαίζουν. Αλήθεια, τι είναι αυτός ο φιλελευθερισμός στα πλαίσια του οποίου εκατό περίπου διευθυντικά στελέχη πολυεθνικών επιβάλλουν την κυριαρχία τους στον πλανήτη; Με ποια λογική η κρατική εξουσία υποχρεούται να παραδώσει τα κλειδιά του δημόσιου τομέα και της κοινωνικής ασφάλισης στις επιχειρήσεις; Αυτός δεν είναι ο κλασικός φιλελευθερισμός». Σε αντίθεση με τον βάρδο του κλασικού φιλελευθερισμού Άνταμ Σμίθ που καταδίκαζε απερίφραστα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συγγραφέας, «την εκμετάλλευση των αδυνάτων από τους ισχυρούς», ο σύγχρονοι νεοφιλελεύθεροι αναγορεύουν την «ανεξέλεγκτη πλεονεξία» και την «κερδοσκοπία» σε βασικές αρετές του οικονομικού συστήματος, συγχέοντας τον κυνισμό των ισχυρών με «την ελεύθερη επιδίωξη των προσωπικών συμφερόντων».