ΧΑΒΕΛ ΒΑΤΣΛΑΒ

Ο Βάτσλαβ Χάβελ γεννήθηκε στις 5 Οκτώβρη 1936 στην Πράγα. Λόγω της αστικής καταγωγής του δεν του δόθηκε άδεια να εγγραφεί στο γυμνάσιο. Εργάστηκε ως οδηγός ταξί και βοηθός χημικός και ταυτόχρονα παρακολούθησε μαθήματα σε νυχτερινό γυμνάσιο, από όπου πήρε απολυτήριο το 1954. Και πάλι δεν του επέτρεψαν να σπουδάσει ιστορία της τέχνης ούτε να εγγραφεί στην Ακαδημία Κινηματογράφου ή στη Σχολή Θεάτρου της Ακαδημίας Καλών Τεχνών και έτσι αρκέστηκε στο τμήμα συγκοινωνιολογίας του Πολυτεχνείου της Πράγας, μεταξύ 1955-1957. Στο διάστημα αυτό έκανε τα πρώτα του βήματα σαν συγγραφέας, με θεατρικά έργα και αναλύσεις. Ο Χάβελ ανήκει σε έναν κύκλο νεαρών ποιητών γύρω από το λογοτεχνικό περιοδικό «Τβαρ», που απαγορεύτηκε το 1965. Ο Χάβελ τράβηξε τη γενικότερη προσοχή τον Ιούλιο του 1967, στο 4ο συνέδριο συγγραφικών στην Πράγα, με την κριτική κατά της λογοκρισίας και των καταπιεστικών μηχανισμών του κομμουνιστικού καθεστώτος. Πήρε ενεργό μέρος στην Άνοιξη της Πράγας το 1968, ως πρόεδρος μιας «Λέσχης Ανεξάρτητων Συγγραφέων». Το 1977 μαζί με μερικούς άλλους ίδρυσε μια ομάδα πολιτών με το όνομα Χάρτα ’77, που πρόβαλε αιτήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και πολιτικές ελευθερίες της Τσεχοσλοβακία. Ο Χάβελ έγινε ένας από τους κύριους εκπροσώπους της Χάρτα ’77 και μέσα από αυτό το ρόλο ταυτίστηκε με την πολιτική συνείδηση του έθνους. Στις 20 Νοέμβρη 1989 ιδρύθηκε στην Πράγα το «Φόρουμ των πολιτών», που έπαιξε κύριο ρόλο στην κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Ο Χάβελ ανέλυε καθημερινά τις επαναστατικές συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί και διατύπωνε τα πολιτικά αιτήματα του «Φόρουμ». Ο Βάτσλαβ Χάβελ υπήρξε μία από τις ηγετικές προσωπικότητες της Βελούδινης Επανάστασης, που ανέτρεψε αναίμακτα το κομμουνιστικό καθεστώς της Τσεχοσλοβακίας το 1989. Στις 29 Δεκεμβρίου έγινε Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας με την καθολική ψήφο της Εθνοσυνέλευσης. Με επιβαρυμένη υγεία όλα αυτά τα χρόνια, ο Βάτσλαβ Χάβελ άφησε την τελευταία του πνοή στις 18 Δεκεμβρίου 2011, στο εξοχικό του στο Χράντετσεκ. Κατά τη διάρκεια της ζωής του τιμήθηκε με δεκάδες διακρίσεις σε όλο τον κόσμο για τους αγώνες του για τη δημοκρατία. Στις 23 Μαΐου 1993 βρέθηκε στην Αθήνα για να παραλάβει το βραβείο Ωνάση, για την προστασία την ανθρωπότητας.