ΑΛΒΑΝΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Το βιβλίο αυτό δεν θωρακίζεται πίσω από μισόλογα μιας «ενδιάμεσης λύσης», προκειμένου να διεκδικήσει διαπιστευτήρια «υψηλότερης επιστημονικότητας»… Καταλήγουμε λοιπόν με αυτές τις αποσκευές σε ένα πολιτικό συμπέρασμα έναντι του φαινομένου της μετανάστευσης. Όχι μέσα από ένα κυνικό και εθνοκεντρικό σκεπτικό: επειδή η οικονομία μας επωφελείται από τη στυγνή εκμετάλλευση ανίσχυρων κοινωνικών ομάδων – αλλά επειδή συνειδητοποιούμε ολοένα και περισσότερο δύο κρίσιμες πτυχές της πραγματικότητας. Πρώτον, εκτός από τα προφανή οφέλη για την οικονομία υποδοχής, και παρά τη σχετικά ασθενέστερη διαπραγματευτική θέση των οικονομικών μεταναστών, στην ουσία πρόκειται, στις περισσότερες περιπτώσεις, για παίγνιο θετικού αθροίσματος. Μια κατάσταση όπου όλα τα συμβαλλόμενα μέρη επωφελούνται. Το πόσο επωφελούνται και πώς καλύπτονται τα κόστη, αποτελεί ένα πάγιο ερώτημα για κάθε αναπτυξιακό φαινόμενο και πλέον είναι γνωστό ότι ο επιμερισμός του κόστους και του οφέλους είναι μια υπόθεση πολιτικών επιλογών που αφορούν την ανάπτυξη και τη διανομή, τις οποίες επιλογές ρητά ή άρρητα κάνει εν τέλει η οικονομία υποδοχής. Αν δεν μας αρέσει η τρέχουσα ισορροπία δύναμης και πλούτου, ας την αλλάξουμε. Αλλά όσο δεν το πράττουμε, ας μην δαιμονοποιούμε την παγκοσμιοποίηση ή τη μετανάστευση ή το σύστημα γενικώς. Δεύτερον, οι στεγανές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε εμάς (τους ντόπιους) και τους «άλλους» (τους μετανάστες) κοσμούν μόνο την εξημμένη φαντασία των επιπόλαιων λαϊκιστών κάθε είδους. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν αυτές οι περιβόητες, άκαμπτες διαχωριστικές γραμμές. Στο εμπειρικό μας υλικό αναδεικνύεται το προφίλ και η δυναμική σταδιακού μετασχηματισμού μιας ομάδας, που ελάχιστα διαφέρει τελικώς από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που τη φιλοξενεί… και, ίσως το σημαντικότερο, κοπιάζει αλλά διαγράφει ανοδικές τροχιές στη διάρκεια της παραμονής της.