ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Τώρα οι δρόμοι της πόλης τη νύχτα δεν σκοτεινιάζουν στ’ αλήθεια. Τα ηλεκτρικά φώτα στους φανοστάτες σβήνουν μόνο όταν φέξει η δεύτερη αυγή. Οι κακόμοιροι θνητοί, οι βροτοί, ονειρεύονται ξύπνιοι. Έξω από τις σπηλιές, χωρίς αγαπημένες ψυχές, ο ύπνος τους μοιάζει με αγρυπνία. Πίνουν ξίδια και μετά μαλακτικά καταπότια. Από συνήθεια. Και καπνίζουν χόρτο βαρύ ή ελαφρύ, ό,τι βρεθεί. Μέχρι που η καύτρα του τσιγάρου να τους τσουρουφλίσει τα χείλη. Ώσπου, τζουρα στην τζουρα, αποκτούν κάτι θαμπά μάτια ψαριού. Και μακάρια χαμόγελα. Και λένε κάτι παράξενες ημιτελείς ιστορίες θανάτου. Για να ξυπνήσουν τα αίματα. Καμιά φορά τραγουδούν ή απαγγέλλουν κάποιους στίχους, μπερδεύοντας τα λόγια τους. Λίγο πριν καταρρεύσουν και παραδοθούν σ’ έναν ύπνο βαθύ, δίχως όνειρα. Ίσως όχι, όχι εντελώς δίχως όνειρα. Εξαρτάται απ’ την ώρα.